φαιδρόκυκλος

-ον, Μ

αυτός που έχει λαμπρό κύκλο(«ἡ πληροσέληνος φαιδρόκυκλος σελήνη», Τζέτζ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < φαιδρός + κύκλος (πρβλ. πολύ-κυκλος)].